Wygrodzenia drogowe U-12a

Bezpieczeństwo pieszych i rowerzystów w przestrzeni miejskiej wymaga nie tylko świadomości uczestników ruchu, ale przede wszystkim skutecznej infrastruktury ochronnej, która fizycznie oddziela strefy poruszania się różnych grup użytkowników dróg. W miejscach, gdzie krzyżują się ścieżki pojazdów i pieszych, kluczową rolę pełnią wygrodzenia drogowe, które stanowią barierę między jezdnią a chodnikiem, eliminując ryzyko niekontrolowanego wtargnięcia na jezdnię. Te charakterystyczne metalowe konstrukcje można spotkać niemal wszędzie tam, gdzie wymaga tego bezpieczeństwo publiczne i racjonalna organizacja przestrzeni drogowej.

Typy konstrukcji wygrodzeń drogowych U-12a

Zasadniczo elementy te występują w dwóch wariantach – segmentowym lub łańcuchowym, przy czym te pierwsze mogą mieć postać ram z prętami, siatkami lub przezroczystymi płytami. Najbardziej rozpoznawalne są jednak podstawowe urządzenia bezpieczeństwa ruchu drogowego, które swoje nazwy zawdzięczają miastom, w których po raz pierwszy znalazły szersze zastosowanie. Bariera wygrodzeniowa typu gdańskiego (zwana też trzepakiem) składa się z poziomych przęseł, zamocowanych między pionowymi słupkami.

Z kolei bariera wygrodzeniowa typu olsztyńskiego wyróżnia się minimalistyczną formą z owalnym przęsłem i jednym słupkiem, który stanowi punkt wyjścia dla ciągu barier, a moduły te łączą się ze sobą, tworząc ciąg komunikacyjny. Tę konstrukcję tworzy pojedynczy słupek oraz owalne przęsło o wysokości około 55 cm.

Zarówno bariera typu gdańskiego, jak i olsztyńskiego wykonywana jest z wytrzymałej stali ocynkowanej, co gwarantuje długotrwałą odporność na korozję i działanie czynników atmosferycznych. Proces cynkowania ogniowego tworzy na powierzchni metalu trwałą warstwę ochronną, która skutecznie zabezpiecza przed wpływem wilgoci czy soli drogowej stosowanej zimą. Dodatkowo wygrodzenia U-12a mogą być lakierowane proszkowo w różnych kolorach z palety RAL, przy czym najpopularniejsze pozostają wersje biało-czerwone i żółte, które zgodnie z przepisami ruchu drogowego mają zwiększać ich widoczność.

Zastosowanie w przestrzeni miejskiej i parametry montażowe

Wygrodzenia są dostępne w różnych wysokościach, przy czym należy wybierać niższe w miejscach, gdzie ogrodzenie może ograniczyć widoczność dla kierującym pojazdami. Jest to szczególnie ważne w obrębie skrzyżowań lub przejść dla pieszych.

Bariery wygrodzeniowe U-12a typu olsztyńskiego można umieszczać obok jezdni, w chodnikach, na krawędzi pobocza, na pasie dzielącym jezdnie oraz na wysepkach przystanków tramwajowych od strony jezdni. Uniwersalność tych rozwiązań sprawia, że stanowią one nieodłączny element niemal każdej kategorii infrastruktury drogowej. Przy przystankach komunikacji miejskiej pełnią one szczególnie istotną funkcję, zmniejszając ryzyko, że któryś z pasażerów wtargnie na jezdnię.

Szczególnie ważnym aspektem lokalizacji wygrodzeń U-12a jest ich rola w okolicach placówek oświatowych, parków oraz obiektów sportowych. Bariera wygrodzeniowa typu gdańskiego w wersji z folią odblaskową doskonale sprawdza się w takich lokalizacjach, ponieważ jej charakterystyczna kolorystyka i wyraźna forma natychmiast przyciągają uwagę. Z kolei w strefach rekreacyjnych stosowany jest często wariant olsztyński, ale w bardziej stosowanych kolorach, które harmonijnie komponują się z otoczeniem.

Decydując się na zakup wygrodzeń drogowych U-12a, należy zwrócić uwagę na parametry techniczne poszczególnych elementów konstrukcji. Bariery te objęte są Krajową Oceną Techniczną, co potwierdza aktualny atest dopuszczający do użytkowania i stanowi gwarancję spełnienia najwyższych standardów jakości i bezpieczeństwa. Wybierając produkty posiadające odpowiedni atest, inwestorzy mają pewność, że wygrodzenia będą funkcjonować niezawodnie przez wiele lat, nawet po dekadach użytkowania w trudnych warunkach.